C’est… = To jest…

Żeby wskazać jakąś osobę lub rzecz lub opisać swoje emocje, używamy w języku francuskim wyrażenia „c’est…”, które tłumaczymy na polski „to (jest)”.

Zwrot "c’est + nazwa własna (imię lub nazwisko)" używamy kiedy chcemy kogoś przedstawić, np.:

C'est Stéphane. To Stefan.

C'est Julie. To Julka.

C'est Thomas. To Tomek.

"c’est + rzeczownik" używamy, gdy chcemy coś wskazać lub nazwać, np.:

C'est mon cahier. To mój zeszyt.

C'est un monstre. To potwór.

C'est une fille. To dziewczynka.

Kiedy chcemy powiedzieć, do kogo należy dany przedmiot, pokażemy na niego i powiemy:

C’est à moi.  To jest moje.

C’est à toi.  To jest Twoje.

"C’est + przysłówek / przymiotnik" stosujemy, gdy chcemy powiedzieć, jak w danym momencie odbieramy świat, np.:

C’est chouette. Fajnie.

C’est cool. Super.

C’est bon. Dobrze. (można też przetłumaczyć jako "To jest dobre" np. kiedy coś nam smakuje)       

Czasem ta konstrukcja jest też używana w innych wyrażeniach, np.:

C’est pas grave. Nie szkodzi.